دلم را سپردم به بنگاه دنیا و هی اگهی دادم اینجا وانجا

وهر روز برای دلم مشتری امد و رفت و هی این وانم سرسری امد ورفت

ولی هیچکسی واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود. . . کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت: چرا این اتاق پر از دود و آه است؟

یکی گفت:چه دیوار هایش سیاه است!

یکی گفت:چرا نور اینجا کم است؟

و دیگری گفت: انگار هر اجرش فقط غم و غصه وماتم است

ورفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری

تازه ان وقت گفتم: خدایا تو قلب مرا میخری؟

و فردای ان روز خدا امد و توی قلبم نشست و در را به روی همه پشت سرش بست

من روی در قلبم نوشتم: ببخشید دیگر برای شما جا ندارم از این پس جز او کسی را نداریم. . .